Vanmorgen, toen ik wakker werd, viel plots mijn frank: het was weer eens tijd om een blog te schrijven. Maar waarover? Ik heb onderwerpen genoeg waar ik graag over vertel, maar niets voelde juist voor vandaag. Tot ik met de honden ging wandelen… en die wandeling helemaal anders verliep dan gewoonlijk. En voilà, daar was ineens mijn inspiratie! Normaal zijn mijn honden altijd enthousiast als we vertrekken, maar vandaag waren ze écht niet te houden. Nog voor ze goed en wel uit de auto waren, leken het net losgeslagen holbewoners. Stratos was geen hond meer, maar een soort 4x4 met extra trekkracht. En Delorean – die anders echt goed luistert – had precies bananen in zijn oren. Vroeger had ik mij daar druk in gemaakt. Nu stel ik mij direct de vraag: waarom vertonen ze dit gedrag? En eigenlijk was het antwoord simpel. Er stond veel wind vandaag en we wandelden langs het kanaal. Geluiden en geuren kwamen van alle kanten tegelijk op ons af. En alsof dat nog niet genoeg was, vloog er van...
Mijn zus woont in Nederland, en al jaren zeggen we tegen elkaar dat we samen naar het Moulin Blues Festival willen gaan. Door allerlei omstandigheden is het nooit eerder gelukt, maar dit jaar leek het eindelijk te kunnen. Mijn zus vroeg of ik graag mee zou gaan. Maar ik zei nee, en dat had alles te maken met Delorean... Ik probeer zoveel mogelijk vast te houden aan een vaste routine, dit is altijd even niet makkelijk aangezien ik geregeld naar klanten moet. Gelukkig hebben we een ritme gevonden dat werkt voor ons. Wanneer ik niet naar kantoor moet (ik werk ook nog parttime op een boekhoudkantoor), gaan we 's ochtends meestal een korte wandeling maken op een rustige plek. Mijn afspraken als gedragsdeskundige en Hersenwerk begeleider plan ik daarna in. Als ik terug thuis ben, doen we vaak nog iets van Hersenwerk of detectie. Afgelopen week was het donderdag een feestdag, en hoefde ik niet naar kantoor. Ik had afgesproken met mijn zus om samen te gaan winkelen bij haar in de b...