Vanmorgen, toen ik wakker werd, viel plots mijn frank: het was weer eens tijd om een blog te schrijven. Maar waarover? Ik heb onderwerpen genoeg waar ik graag over vertel, maar niets voelde juist voor vandaag. Tot ik met de honden ging wandelen… en die wandeling helemaal anders verliep dan gewoonlijk. En voilà, daar was ineens mijn inspiratie! Normaal zijn mijn honden altijd enthousiast als we vertrekken, maar vandaag waren ze écht niet te houden. Nog voor ze goed en wel uit de auto waren, leken het net losgeslagen holbewoners. Stratos was geen hond meer, maar een soort 4x4 met extra trekkracht. En Delorean – die anders echt goed luistert – had precies bananen in zijn oren. Vroeger had ik mij daar druk in gemaakt. Nu stel ik mij direct de vraag: waarom vertonen ze dit gedrag? En eigenlijk was het antwoord simpel. Er stond veel wind vandaag en we wandelden langs het kanaal. Geluiden en geuren kwamen van alle kanten tegelijk op ons af. En alsof dat nog niet genoeg was, vloog er van...
Door de ogen van een hondeneigenaar